نان روزانۀ ما

تنبیه خدا برای آن است که ما را شبیه پسر خود سازد.‏

دیدن عیسی بزرگ‌ترین شادی آسمان خواهد بود.‏

محبت به دیگران، به‌خوبی به جهان نشان می‌دهد که خدا چه شخصیتی دارد.‏

تولد عیسی بهترین خبر اعلام‌شده در جهان است.‏

هرگز وسوسه را با فرصت اشتباه نگیرید.‏

با انتظارات بزرگ‌مان می‌توانیم خدا را تکریم کنیم.‏

یک دوست کسی است که می‌تواند حقیقت را همراه با محبت به شما بگوید.‏

تشویق و دلگرمی را به دیگران هدیه کنید.‏

هرگز نمی‌توانیم پرستش عیسی را از‌حد بگذرانیم.‏

ما با اتحاد در روح، یگانگی‌مان را حفظ می‌کنیم.‏

ما در خدمت نجات‌دهنده‌ای هستیم که مشتاق بخشش است.‏

هدیۀ محبت خدا در‌ما می‌تواند نور را وارد هرگونه تاریکی کند.‏

کلام خدا دارایی ارزشمند و هدایت‌گر زندگی ماست.‏

ایمان راستین فقط به کلامی که می‌گوییم نیست، باید طبق آن عمل کنیم.‏

یاد‌آوری نیکویی‌های خدا می‌تواند ما را سرشار از صلح و سلامتی او نماید.‏

خدا در‌کار است تا ما را آن‌طور که می‌خواهد بسازد.‏

ارزش ما به‌وسیلۀ بهایی که خدا برای رهایی‌مان پرداخت، سنجیده می‌شود.‏

گنجینه‌های غنی راستی خدا را می‌توانیم در کلام او کشف کنیم.‏

همۀ افراد بشر صورت خدا را در‌خود دارند.‏

با گذر ایام، امانت خدا، هم‌چنان بیشتر و بیشتر می‌شود.‏

موت و حیات در قدرت زبان است.‏

عیسی برای کسب شهرت به این جهان نیامد، بلکه آمد تا با فروتنی خود را به‌عنوان قربانی گناهان ما تقدیم کند.‏

بهترین خانۀ ما، خانۀمان در آسمان است.‏

قناعت و رضایت ما متکی به هیچ‌چیز در این دنیا نیست.‏

برخورد همراه با قدردانی را برگزینید.‏

روح انسان با یک کلمۀ تشویق‌آمیز، سرشار از امید می‌شود.‏

ارتباطی که با عیسی ایجاد می‌کنیم، وابسته به‌طرز نگرشی است که به او داریم.‏

باید همان جایگاهی را در قلب‌مان به خدا بدهیم که در جهان هستی دارد.‏

فقط نور محبت مسیح است که می‌تواند تاریکی نفرت را ازمیان بردارد.‏

بزرگ‌ترین انگیزۀ ما در اطاعت از خدا باید این باشد که او را خشنود کنیم.‏

مسیحیان وفادار گذشته، امروز مشوقین ما هستند.‏

شبان نیکو جان خود را درراه گوسفندان می‌نهد.‏

اتحاد ما با هم‌دیگر از اتحادمان با مسیح سرچشمه می‌گیرد.‏

درک کلام خدا شامل دو چیز می‌شود، توجه ذهنی و ارادۀ قلبی.‏

هرجا می‌روید، نان حیات را به دیگران بدهید.‏

ای‌کاش فیضی را بیابیم که بتوانیم پا جای پای سرور و خداوندمان بگذاریم.‏

به ما با زندگی جدیدی که در مسیح یافته‌ایم، هدفی تازه داده شده است.‏

بهترین راه دانستن ارادۀ خدا این‌است‌که به خدا بگوییم: "می‌خواهم".‏

ارزش هیچ‌چیز به‌اندازۀ توجه و مراقبت از دیگران نیست.‏

خدایی که بر همه‌چیز مسلط است، مسیحی را قادر به ادامه ‌دادن راهش می‌سازد.‏

فقط خدا می‌تواند وجود آلوده به گناه را تبدیل به شاهکار فیض خود کند.‏

عطای یگانگی می‌تواند نتیجۀ خدمت کردن به یکدیگر باشد.‏

خویشتن‌داری واقعی یک ضعف نیست زیرا از قوتی خالص برمی‌خیزد.‏

رهبران خدمت‌گزار، رهبرانی خوب هستند.‏

بهترین راه فرار از وسوسه، دویدن به‌سوی خداست.‏

خدا در وقت زحمت، پناه ماست.‏

وعدۀ آسمان، امید جاودانی ماست.‏

خداوند با فرزندانش صحبت می‌کند، ولی باید صدای او را تشخیص بدهیم.‏

سختی‌های ما می‌توانند ما را آبدیده کنند تا با محبت و هم‌دردی برای دیگران دعا کنیم.‏

بیایید خدا را برای برکات بی‌شمار او شکر کنیم.‏

وفاداری و امانت خدا تا همۀ نسل‌ها ادامه می‌یابد.‏

خدا محبت خود را به‌درون دل‌های ما جاری می‌سازد تا از آن‌جا به زندگی دیگران نیز جریان یابد.‏

قناعت و شادی درونی به شما توانایی می‌بخشد تا در جایی که خدا شما را قرار داده، رشد کنید.‏

برای یک شروع تازه، از خدا قلبی تازه بخواهید.‏

خداوند هرگز ما را یتیم و بی‌سرپرست نخواهد گذاشت.‏

هرکسی چیزی برای هدیه دادن دارد.‏

خدا عظیم‌تر از هر اتفاقی است که برای ما می‌افتد.‏

ایمان هرگز نمی‌داند به‌کجا می‌رود، اما خدای هدایت‌گر را می‌شناسد و بسیار دوست می‌دارد.‏

تمامی خلقت آینه‌ای از زیبایی خداست.‏

خدا می‌خواهد صدای قلبت را بشنود.‏

دعا گفتگویی صمیمانه با خدای‌مان است.‏

امروز کسی را برای پایداری در زندگی برای خدا، تشویق کنید.‏

فقط خدا شایستۀ سرسپردگی و ستایش‌های ماست.‏

مسیح به ما انگیزه می‌دهد تا خودمان را برای دیگران قربانی کنیم.‏

قلبی که به‌روی مسیح باز است، به‌روی کسانی که او دوست‌شان دارد نیز باز است.‏

حکمت خدا، خودمحوری ما را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.‏

خشم و عصبانیت تقریباً همیشه در برابر فیض و رحمت، رنگ می‌بازد.‏

خدا جُهّال جهان را برگزید تا حکما را رسوا سازد.‏

تعهد اصلی ما نسبت‌به مسیح است که ما را با همدیگر متحد می‌سازد.‏

عیسی تنها منشأ آب حیات است.‏

ما صلیب مسیح را به‌دست گرفته‌ایم، و صلیب ما را در‌دست دارد.‏

دعا به ما کمک می‌کند تا همه‌چیز را آن‌طور ببینیم که خدا می‌بیند.‏

وقتی یاد می‌گیریم در محبت عیسی زندگی کنیم، شادی را می‌یابیم.‏

درهای زندان گناه نمی‌تواند دربرابر قدرت آمرزش مسیح تاب بیاورد و بسته بماند.‏

در مسیح، غریبه و غیرخودی نداریم.‏

خداوند در مشارکت در شام خداوند، محبتش نسبت‌به ما و توانایی‌اش در تأمین احتیاجات‌مان را به ما یادآور می‌شود.‏

حفظ کردن ایمان، به‌معنی اعتماد داشتن به خدایی است که با امانت و وفاداری ما را محفوظ نگه‌می‌دارد.‏

روح‌القدس و عیسی همواره برای شما دعا می‌کنند.‏

ارزش‌های زندگی ما نشانگر وضعیت قلبی ماست.‏

وقتی عیسی را در مرکز افکارمان قرار می‌دهیم، او افکار ما را در آرامش و سلامتی حفظ می‌کند.‏

کلماتی که ما را به‌سوی مسیح هدایت می‌کنند، کلمات مهمی هستند.‏

امروز با زندگی کردن برای مسیح، بر نسل‌های آینده تأثیر می‌گذاریم.‏

کلام پُرمهر ما می‌تواند دلی را که از غصه سنگین شده، سبک سازد.‏

دروازه‌های حضور خدا همواره باز هستند.‏

ایمان، دیدن خدا در تاریکی و در نور است.‏

عیسی از جانش گذشت تا محبتش را به ما نشان بدهد.‏

ذهن انسان توسط چیزهایی شکل می‌گیرد که وارد آن می‌شود.‏

خدا به ما وقت می‌دهد تا برای ابدیت آماده شویم.‏

خدا تکیه‌گاهی امن برای ماست.‏

یک زندگی خداپرستانه عطر خوشی است که دیگران را به‌سوی مسیح می‌کشاند.‏

حضور خدا به ما تسلی می‌بخشد، حضور ما تسلی‌بخش دیگران است.‏

عیسی پسر خداست. مردی فرای زمان که به ما حیات جاودانی می‌بخشد.‏

خدا تنها خواستار تسلیم بودن ما است، نه توانایی‌مان.‏

باید برای بازگشت مسیح آماده باشیم.‏

نزدیکی به خدا به ما اطمینان قلبی می‌دهد. بچه با گرفتن دست پدرش در تاریکی، آرام می‌گیرد.‏

شاهدان موثر نه‌فقط ایمان‌شان را می‌شناسند بلکه آن‌را در‌عمل نشان می‌دهند.‏

هرچیز دیگری فرو‌می‌افتد، ولی محبت خدا پابرجا می‌ماند.‏

همه‌چیز از‌آنِ خداست.‏

درحد توانت، وظیفۀ خود را انجام بده، و بقیه را به‌دست خداوند بسپار.‏

فیض و رحمت، برکت‌هایی هستند که استحقاقش را نداریم.‏